Przez 24 lata pływanie było centrum życia Rikke Møller Pedersen. I to dosłownie. Budziła się o 5:00, sięgała po swoje okularki pływackie i ruszała na pierwszy trening przed szkołą lub pracą, potem kolejny trening, a na koniec wcześnie do łóżka – przed 22. I tak w kółko, dzień po dniu.
Ta determinacja przyniosła owoce w jej późniejszych latach kariery pływackiej w stopniu, jakiego nie osiągnął żaden współczesny duński pływak. W 2013 roku ustanowiła absolutny rekord świata z czasem 2:19,11 na 200 m stylem klasycznym.
Do tego tematu wrócimy za chwilę.
Wywiad z Rikke – 24 lata po pierwszym plusku
W Watery.dk od lat z podziwem śledziliśmy osiągnięcia Rikke Møller Pedersen w wodzie. To, że Dunka może zdobywać tak niesamowite wyniki w jednym z najpopularniejszych sportów świata, świadczy o czymś naprawdę wyjątkowym.
Teraz, w Watery.dk, mamy wyjątkową okazję zajrzeć za kulisy tego rekordu, ale przede wszystkim poznać osobę, która go ustanowiła – Rikke.
W poniższym filmie Rikke opowiada, jak nagle podczas Mistrzostw Europy Juniorów w 2004 roku przeszła z grzbietu na styl klasyczny, dlaczego jej zdaniem osiągnęła taki poziom, a także – co najważniejsze dla przyszłych duńskich superpływaków – dzieli się najlepszą radą, którą sama chciałaby znać, gdy zaczynała wyczynowe pływanie 15 lat temu.
Kariera pływacka Rikke Møller Pedersen – w skrócie
Kariera pływacka Rikke zaczęła się w Odense, a dokładniej w klubie Frem Odense. To właśnie tam zrobiła swoje pierwsze ruchy w wodzie w wieku 6 lat, w 1995 roku. Nie miało to nic wspólnego z wyczynowym czy szybkim pływaniem – po prostu chciała nauczyć się pływać. Tak zaczyna przecież każdy z nas.
Bardzo szybko okazało się jednak, że Rikke ma talent do szybkiego pływania. W wieku zaledwie 15 lat zadebiutowała w duńskiej seniorskiej kadrze pływackiej – mimo że wciąż była juniorką. Stało się to trochę przez przypadek, bo w sztafecie 4 x 50 m stylem zmiennym na Mistrzostwach Europy na krótkim basenie w 2004 roku zabrakło pływaczki do stylu klasycznego. Rikke była wtedy grzbiecistką, ale ku zaskoczeniu wszystkich – i swojemu własnemu – popłynęła tę zmianę bardzo szybko stylem klasycznym. Od tamtej chwili została już przy żabce.
4.77/5
Na podstawie 106 opinii
Watery okulary do pływania treningowe - Raven Active - Czarny/niebieski 1.0
W kolejnych latach Rikke stała się stałą częścią seniorskiej reprezentacji Danii, a jak wielu sportowców, wyznaczyła sobie za cel igrzyska olimpijskie. Kolejnym przystankiem miały być igrzyska w Pekinie w 2008 roku, ale – ku swojemu wielkiemu rozczarowaniu – nie zdołała się zakwalifikować. Udało się to innym topowym pływaczkom, jak Lotte Friis (która zdobyła wtedy brąz), Jeanette Ottesen i kilku innym. Ale nie tym razem Rikke.
Prawdziwy międzynarodowy przełom przyszedł już rok później, w 2009 roku, podczas Mistrzostw Europy na krótkim basenie. Rikke wróciła wtedy z sześcioma rekordami Europy i tytułem mistrzyni Europy na 200 m stylem klasycznym – a gdyby nie została zdyskwalifikowana na połowie dystansu, medali mogłoby być dwa razy więcej. Zaraz po tych sukcesach Rikke otrzymała nagrodę „Odkrycie Roku” od Politiken i Duńskiego Związku Sportowego, co rozbudziło oczekiwania wobec jej (olimpijskiej) kariery.
OTRZYMAJ KOD RABATOWY NA 10%
Kod rabatowy jest dostępny dla wszystkich nowych klientów na wszystkie produkty – również te polecane w tym artykule.
Na co czekasz? Ciesz się jeszcze bardziej czasem spędzonym w wodzie i na wodzie!
Za tym przełomem stał nowy trener kadry narodowej, Paulus Wildeboer, który objął stanowisko po Marku Reganie po igrzyskach w 2008 roku. Rikke zapytała go wprost tuż po jego zatrudnieniu: „Powiedz mi, czy mam talent, czy nie – bo jeśli nie, to kończę”. Po pół roku, ok. 6 miesięcy przed Mistrzostwami Europy na krótkim basenie, Paulus odpowiedział: „Masz zdecydowanie talent”. W rezultacie doradził Rikke, by zrezygnowała z wyjazdu na stypendium pływackie do USA i zamiast tego trenowała pod jego okiem w Narodowym Centrum Treningowym w Kopenhadze. Daleko od rodzinnego Odense – ale to okazało się kluczowe dla jej dalszej kariery.
Na szczęście sukcesy nie skończyły się na tytule mistrzyni Europy. W 2010 roku Rikke zdobyła brąz i srebro na Mistrzostwach Europy na długim basenie odpowiednio na 200 i 100 m stylem klasycznym, a później w tym samym roku brąz na 200 m stylem klasycznym na Mistrzostwach Świata na krótkim basenie.
Rikke stała się już stałą częścią duńskiej kolekcji medali – dotąd zarezerwowanej dla innych szybkich duńskich pływaczek, takich jak Lotte Friis czy Jeanette Ottesen. Jednak w przeciwieństwie do nich, nikt nie oczekiwał od Rikke olimpijskich medali podczas zbliżających się igrzysk w Londynie w 2012 roku. Za to Lotte i Jeanette były w gronie faworytek.
Nie oceniając, jak presja wpłynęła na pozostałe Dunki (obie wróciły bez medalu), igrzyska w 2012 roku okazały się dla Rikke przełomowe. Zaskoczyła wszystkich – także siebie – zajmując 4. miejsce na 200 m stylem klasycznym. Przed startem była sklasyfikowana poza półfinałami, na 17. miejscu. W olimpijskim finale ustanowiła rekord nordycki z czasem 2:21,65.
Wspomniany finał olimpijski odbył się 2 sierpnia 2012 roku. Dokładnie 364 dni później, 1 sierpnia 2013 roku, Rikke Møller Pedersen na stałe zapisała się w historii duńskiego sportu – ustanawiając jedyny duński rekord świata na długim basenie w olimpijskiej konkurencji w najnowszych czasach.
Rok po igrzyskach wymagał jednak nowego podejścia. Jej bardzo udana współpraca z Wildboerem zakończyła się nagle zaraz po olimpiadzie, więc na początku 2013 roku nowym trenerem został Australijczyk Shannon Rollason. Był zupełnie innym szkoleniowcem, mniej dyktatorskim i bardziej elastycznym niż poprzednik.
Mimo to razem dotarli na Mistrzostwa Świata. Kwalifikację wywalczyli podczas Danish Open 2013, ustanawiając nowy rekord Europy – znacznie szybciej niż na igrzyskach rok wcześniej, z czasem 2:20,53. Rikke jechała na mistrzostwa świata jako faworytka.
Swoją rolę faworytki potwierdziła już w półfinale, gdzie ustanowiła ten słynny rekord świata dla Danii – z czasem 2:19,11 na zaledwie 64 ruchy ramion. To aż o pół sekundy lepiej od poprzedniego rekordu świata, ustanowionego rok wcześniej przez Rebeccę Soni podczas igrzysk.
Dzień później przyszedł czas na finał. Rikke miała zdobyć swój pierwszy tytuł mistrzyni świata – w końcu była rekordzistką świata. Niestety, tak się nie stało. Rosjanka Julija Jefimowa zaskoczyła Rikke w finale. Nie popłynęła jednak szybciej niż rekord świata ustanowiony dzień wcześniej. Rikke musiała więc zadowolić się srebrem. Później okazało się, że Jefimowa mogła być pod wpływem dopingu podczas tych mistrzostw – przynajmniej w kolejnych latach była na nim przyłapywana. Możliwe więc, że tytuł mistrzyni świata został Rikke odebrany przez doping rywalki.
Dokładnie to samo wydarzyło się 6 miesięcy później podczas Mistrzostw Europy na krótkim basenie. Tym razem Rikke i duńscy pływacy startowali u siebie, w Boxen w Herning. Przed ponad 15 000 duńskich kibiców Rikke znów została pokonana przez Jefimową na 200 i 100 m stylem klasycznym, a niedługo potem Rosjanka została przyłapana na dopingu. Rikke znów nie otrzymała uznania i braw, na które (najprawdopodobniej) zasługiwała w uczciwej rywalizacji.
I tak dochodzimy do 2014 roku. Przed Rikke Mistrzostwa Europy na długim basenie w Berlinie. Tam miała się zrewanżować za rozczarowanie w Herning – i zrobiła to w wielkim stylu. Zdobyła złoto na 100 i 200 m stylem klasycznym oraz w sztafecie 4 x 100 m stylem zmiennym. To był wielki powrót przed kolejnymi Mistrzostwami Świata na długim basenie rok później.
Wtedy Rikke miała spróbować sięgnąć po tytuł mistrzyni świata, którego zabrakło dwa lata wcześniej. Może pobić swój rekord świata jeszcze raz? Niestety, tym razem musiała zadowolić się 3. miejscem i brązowym medalem na 200 m stylem klasycznym.
I znów przyszły igrzyska. To był drugi olimpijski start Rikke. Tym razem z wielkimi nadziejami na zdobycie jedynego brakującego medalu – olimpijskiego. Nie było już miejsca na kolejną próbę, bo kolejne 4 lata na światowym topie nie wchodziły w grę dla 27-letniej pływaczki. Niestety, indywidualne starty znów przyniosły rozczarowanie – ledwo weszła do finału na 200 m stylem klasycznym i tam znów była daleko od medali. Tak samo było z dwiema innymi duńskimi królowymi pływania: Lotte Friis i Jeanette Ottesen. Ale przyszedł ostatni dzień, a duńskie pływaczki wciąż były bez medalu.
4.77/5
Na podstawie 91 opinii
Watery Elite okulary do pływania - Poseidon Mirror - różowy/srebrny
I wtedy wydarzył się cud. Najpierw Pernille Blume zdobyła złoto na swojej koronnej konkurencji, a jakby cała Dania płynęła na tej fali radości, w sztafecie 4 x 100 m stylem zmiennym – z Rikke płynącą żabką – Dania w końcu mogła eksplodować z radości. Medal olimpijski stał się faktem w niezwykle wyrównanym finale, który zakończył się zaledwie jedną setną sekundy od srebra. Rikke zdobyła ten brakujący medal – choć nie w konkurencji i kolorze, o jakim pewnie marzyła.
W końcu Rikke powiedziała „stop”. Stało się to w styczniu 2019 roku, po kilku miesiącach przemyśleń.
Mimo pytań typu: „Czy po prostu się poddaję?” i „Może powinnam zobaczyć, co czeka za rogiem?”, decyzja zapadła – koniec kariery. Po 24 latach z zapachem chloru i 15 latach na światowym topie.
6 miesięcy po zakończeniu kariery czekało już nowe wyzwanie poza basenem – praca jako prowadząca sport w TV2. I dodatkowo rola współzałożycielki Vandakademiet, gdzie razem z koleżankami po fachu – Jeanette i Lotte – chce przekazywać swoje doświadczenia, radości, wyzwania, pasję i trudne momenty kolejnemu pokoleniu duńskich pływaków.
Bio – Rikke Møller Pedersen
- Urodzona 9 stycznia 1989
- Zaczęła pływać w klubie Frem Odense
- Rekordzistka świata na 200 m stylem klasycznym z czasem 2:19,11
- Medalistka olimpijska z IO 2016 w sztafecie 4 x 100 m stylem zmiennym (również rekord Europy)
- Zdobyła 9 medali MŚ i 20 medali ME
- Druga najbardziej utytułowana duńska sportsmenka w historii – 29 medali międzynarodowych
- Partnerka żeglarza Nicolaja
- Specjalizuje się w stylu klasycznym na długim dystansie, 200 metrów
Bądź tak dobry w żabce jak Rikke
Rikke jest rekordzistką świata na 200 m stylem klasycznym. Najszybsza w historii. Ale to nie zasługa wielkich mięśni nóg i ramion, tylko niemal niekończącego się treningu drobnych detali przez 20 lat. Ta sama żabkowa technika – ćwiczona raz po raz.
Dzięki temu Rikke Møller Pedersen mogła wykonać tylko 64 ruchy ramion, gdy biła rekord świata na 200 m stylem klasycznym. Dla porównania jej rywalka, Julija Jefimowa, potrzebowała aż 89 ruchów. To pokazuje niesamowitą efektywność zarówno nóg, jak i ramion, ale przede wszystkim minimalizowanie oporu w wodzie.
O tym wszystkim Rikke opowiada dużo więcej w poniższym filmie. Najpierw zdradza 5 najważniejszych cech, które pozwalają pływać szybko i skutecznie żabką, potem pokazuje swoje 3 ulubione ćwiczenia w stylu klasycznym, a na końcu wyjaśnia, dlaczego to właśnie ona pływa tak szybko tym stylem.
Chcesz też przeczytać o Lotte Friis i Jeanette Ottesen?
W Watery mamy mocną współpracę z Rikke Møller Pedersen, o której właśnie czytałeś, a także z Lotte Friis i Jeanette Ottesen.
O karierach tej dwójki napisaliśmy równie obszerne reportaże. I muszę ci powiedzieć – są CO NAJMNIEJ tak samo fascynujące (a znajdziesz tam także unikalne wideo-opowieści i tipy do twojego pływania).
Tutaj znajdziesz i przeczytasz o Jeanette Ottesen
Tutaj znajdziesz i przeczytasz o Lotte Friis.
Będzie mi mega miło, jeśli znajdziesz 30 sekund, żeby zostawić komentarz poniżej – napisz, co sądzisz o naszej współpracy z Lotte, Jeanette i Rikke, podziel się opinią o naszych filmach albo daj znać, co możemy zrobić lepiej :)
Na koniec po prostu: Dzięki, że dotarłeś aż tutaj. Mam nadzieję, że było ciekawie i dowiedziałeś się czegoś nowego o rekordzistce świata z Danii.
