8 lat z Watery

Wciąż się zastanawiam, jak to się stało, że jako 15-latek udzieliłem mojemu trenerowi pływania tak entuzjastycznej odpowiedzi. Zwłaszcza biorąc pod uwagę, że jestem mistrzem w udawaniu śpiocha, korzystając z przycisku drzemki.

Ale znów, kiedy jesteś otoczony przez najlepszych przyjaciół i masz cel na horyzoncie, dzieją się niesamowite rzeczy.

Powodem była moja nadchodząca promocja do pierwszej drużyny w Horsens Svømmeklub. To wielki kamień milowy po prawie dekadzie pływania w ramach grupy konkurencyjnej (nawet nie chcę myśleć o liczbie basenów, które przepłynąłem w tych samych kilku basenach...)

Nadchodzące lata to 7-8 treningów pływackich tygodniowo (w tym 3 przed szkołą, a wstawanie rano zawsze jest wyzwaniem), zawody pływackie w weekendy, obozy treningowe w wakacje i ogromna potrzeba spożywania jedzenia... Dzięki, mamo!

Teraz robi się poważnie. Dostawcy zostali skontaktowani, a towary o wartości 100 000 ciężko zarobionych koron, z oszczędności po konfirmacji i pracy jako chłopiec od owoców i warzyw w Bilka, dotarły (historia na inny raz). Teksty zostały napisane. Logo prezentuje się wspaniale. Kwestie prawne są ogarnięte. Projekt sklepu internetowego zbliża się do końca.

Watery jest naprawdę gotowe do startu i wysyłania paczek… z mojego małego, skromnego pokoju w piwnicy mojego ojca.

Dosłownie mój pokój został przekształcony w pierwszą główną siedzibę Watery z magazynem, biurem, jadalnią i salą konferencyjną - jedyne, co pozostało z pierwotnego wyposażenia, to łóżko, które też było przydatne w godzinach pracy, kiedy dni pracy stawały się długie i późne (a takie właśnie były).

W międzyczasie żonglowałem 2. klasą w lokalnym liceum oraz moją karierą pływacką z 7-8 treningami pływania tygodniowo. Nie było to łatwe, ale na pewno było zabawne!

Już 3–4 miesiące po premierze pojawiały się codzienne zamówienia – i to coraz liczniejsze. To było niesamowite, patrzeć jak pomysł tak szybko rozkwita w świecie pływania.

Jednak wstrzymałem oddech, kiedy odezwała się redakcja Børsen (największego duńskiego magazynu biznesowego 😳) z propozycją artykułu o moim start-upie: jak, będąc tak młodym, łączę przedsiębiorczość z pływaniem i szkołą. A przede wszystkim – dlaczego postanowiłem zamienić moją pasję do pływania w biznes pod nazwą Watery?

Tekst w Børsen pociągnął za sobą publikacje w kolejnych mediach i nagle w całej Danii zrobiło się głośno o Watery. To był bardzo intensywny okres, który doprowadził do chyba najważniejszej decyzji w historii Watery…

Jeśli pływanie nauczyło mnie jednej rzeczy, to tego, by zawsze walczyć o ten ułamek więcej niż rywale i nieustannie szukać sposobów na poprawę. W wodzie liczą się detale – i dokładnie to samo odkryłem w biznesie.

Z doświadczenia wiedziałem, że na weekendowych zawodach w całym kraju zbiera się po 400–500 pływaków. To idealna publiczność dla Watery – i to w sporej liczbie.

Budżet na reklamy w Facebooku czy Google miałem praktycznie zerowy (każda zarobiona korona wpadała wtedy w poszerzanie oferty…)

Dlatego przez kolejny rok spędziłem aż 20 weekendów w duńskich pływalniach, sprzedając mój sprzęt i stroje wszystkim uczestnikom zawodów.

Brzmi to dziś dość szalenie, ale w piątek po szkole pakowałem cały magazyn w piwnicy, pożyczałem przyczepkę, ładowałem ją wieczorem i w sobotę bladym świtem jechałem do Kopenhagi, Aalborga, Esbjergu, Odense itd., żeby wrócić dopiero w niedzielę wieczorem.

Konkurenci nie mieli ochoty na takie zamieszanie – i całe szczęście, bo JA UWIELBIAŁEM doradzać i spotykać klientów twarzą w twarz. Dzięki temu Watery zyskało dokładnie tę rozpoznawalność, której potrzebowało, by wejść na wyższy poziom.

Na pierwszy rzut oka może wydawać się dziwne umieszczenie magazynu dla sklepu internetowego na deptaku w Horsens, gdzie zwykle znajdują się liczne sklepy stacjonarne.

Niemniej jednak, dla Watery było to właściwe rozwiązanie, gdy po raz pierwszy mieliśmy opuścić gniazdo (piwnicę itd.).

Rzeczy zaczęły nabierać tempa. Przychodziło więcej niż 50 zamówień dziennie. Rozszerzyliśmy asortyment o sprzęt do pływania na otwartej wodzie oraz pływania rekreacyjnego. Pojawił się pierwszy stażysta (całkiem duża rzecz...). A mój tata miał już dosyć tego, że ciągle ktoś puka do drzwi wejściowych, by odebrać paczki z domu.

Skoro miałem skupić się tylko na szkole i Watery, mieszkanie w centrum wydawało się być idealne dla młodego, głodnego chłopaka.

Wtedy mogłem iść do szkoły, wrócić do magazynu by pakować paczki, na rowerze pojechać do Bilki z zamówieniami na ramieniu (lub w wózku na zakupy), wieczorem dać z siebie wszystko przy komputerze, a na koniec wskoczyć do zaplecza na drzemkę (cicho, nikomu nie mów).

Wciąż byłem jednoosobową ekipą Watery, kończąc liceum. Bywało ciężko, jasne, ale realizowałem wielkie marzenie całkowicie sam.

Podczas ostatnich egzaminów zrobiło się jeszcze ciekawiej: nominowano mnie do nagrody E-handelsprisen w kategorii „Årets Ener”. To ta gala, na której zwykle wyróżnia się MobilePay, Nemlig.com czy Proshop.

Teraz to małe Watery miało stanąć do walki z crème de la crème duńskiego e-commerce. I zgarnęliśmy statuetkę! (po szalonym świętowaniu pamiętam z tamtej nocy naprawdę niewiele, ale było OGROMNIE).

Kilka miesięcy później Watery zdobyło kolejne wyróżnienie – „Przedsiębiorca Roku” w gminie Horsens.