8 lat z Watery

Dalej się zastanawiam, jak to się stało, że jako 15-latek udzieliłem mojemu trenerowi pływania tak entuzjastycznej odpowiedzi. Zwłaszcza biorąc pod uwagę, że raczej chętnie korzystam z przycisku drzemki.

Ale kiedy jesteś otoczony przez najlepszych przyjaciół i masz cel na horyzoncie, dzieją się niesamowite rzeczy.

Powodem był mój nadchodzący awans do pierwszej drużyny w klubie pływackim Horsens. To wielki kamień milowy po prawie dekadzie wyczynowego pływania dla klubu (nawet nie chcę myśleć o liczbie długości, które przepłynąłem w tych kilku basenach...).

Nadchodzące lata to 7-8 treningów pływackich tygodniowo (w tym 3 przed szkołą, a wstawanie rano zawsze jest wyzwaniem), zawody pływackie w weekendy, obozy treningowe w wakacje i ogromna potrzeba spożywania jedzenia... Nie ma za co, mamo!

Teraz robi się poważnie. Jestem w kontakcie z dostawcami, a towary o wartości 50 000 ciężko zarobionych złotych, z oszczędności po bierzmowaniu i pracy jako chłopiec od owoców i warzyw w supermarkecie, dotarły (ale to historia na inny raz). Teksty zostały napisane. Logo prezentuje się wspaniale. Kwestie prawne są ogarnięte. Projekt sklepu internetowego jest prawie gotowy.

Watery jest naprawdę gotowe do startu i wysyłania paczek… z mojego małego, skromnego pokoju w piwnicy mojego ojca.

Mój pokój został przekształcony w pierwszą główną siedzibę Watery z magazynem, biurem, jadalnią i salą konferencyjną — jedyne, co pozostało z pierwotnego wyposażenia, to łóżko, które też było przydatne w godzinach pracy, kiedy dni pracy robiły się długie (co często się zdarzało).

Jednocześnie znajdowałem czas na drugą klasę liceum i moją karierę pływacką z 7-8 treningami pływania tygodniowo. Łatwo nie było, ale na pewno dobrze się bawiłem!

Już 3–4 miesiące po uruchomieniu sklepu codziennie pojawiały się zamówienia – i to coraz liczniejsze. Świetnie było patrzeć, jak mój pomysł nabiera rzeczywistych kształtów w świecie pływackim.

Jednak moje serce zabiło szybciej, kiedy odezwała się redakcja Børsen (największego duńskiego magazynu biznesowego 😳) z propozycją artykułu o moim start-upie: jak w tak młodym wieku łączę przedsiębiorczość z pływaniem i szkołą. A przede wszystkim – dlaczego postanowiłem zamienić moją pasję do pływania w biznes pod nazwą Watery?

Tekst w Børsen pociągnął za sobą publikacje w kolejnych mediach i nagle w całej Danii zrobiło się głośno o Watery. To był bardzo intensywny okres, który doprowadził do chyba najważniejszej decyzji w historii Watery…

Jeśli pływanie nauczyło mnie jednej rzeczy, to tego, by zawsze walczyć nieco bardziej niż rywale i nieustannie szukać sposobów na poprawę. W wodzie liczą się detale – i odkryłem, że tak samo jest w biznesie.

Z doświadczenia wiedziałem, że na weekendowych zawodach w całym kraju zbiera się po 400–500 pływaków. To idealna grupa odbiorców Watery – i to w sporej liczbie.

Budżet na reklamy na Facebooku czy w Google miałem praktycznie zerowy (wszystkie zarobione pieniądze wydawałem wtedy na poszerzanie oferty…).

Dlatego przez kolejny rok spędziłem aż 20 weekendów w duńskich pływalniach, sprzedając mój sprzęt i stroje wszystkim uczestnikom zawodów.

Dziś może wydawać się to szalone, ale w piątek po szkole pakowałem cały magazyn w piwnicy, pożyczałem przyczepkę, ładowałem ją wieczorem i w sobotę bladym świtem jechałem do Kopenhagi, Aalborga, Esbjergu, Odense itd., żeby wrócić dopiero w niedzielę wieczorem.

Moja konkurencja nie miała ochoty na takie zamieszanie – i całe szczęście, bo JA UWIELBIAŁEM doradzać i spotykać klientów twarzą w twarz. I pomogło mi to zdobyć wiedzę, której potrzebowałem, by Watery mogło wejść na wyższy poziom.

Na pierwszy rzut oka może wydawać się dziwne, że magazyn sklepu internetowego ulokowaliśmy na deptaku w Horsens, gdzie zwykle znajdują się liczne sklepy stacjonarne.

Niemniej jednak, to właśnie było właściwe rozwiązanie dla Watery, gdy po raz pierwszy mieliśmy wyfrunąć z gniazda (tzn. z piwnicy).

Sprawy zaczęły nabierać tempa. Dostawaliśmy ponad 50 zamówień dziennie. Rozszerzyliśmy asortyment o sprzęt do pływania na otwartych wodach oraz pływania rekreacyjnego. Pojawił się pierwszy stażysta (co było całkiem fajne), a mój tata miał już dosyć tego, że ciągle ktoś puka do drzwi wejściowych, by odebrać paczki z domu.

Skoro miałem skupić się tylko na szkole i Watery, mieszkanie w centrum wydawało się idealne dla młodego, głodnego sukcesu chłopaka.

Dzięki temu mogłem chodzić do szkoły, wracać do magazynu, by pakować paczki, na rowerze pojechać do supermarketu z zamówieniami na ramieniu (lub w wózku na zakupy), wieczorem pracować przy komputerze, a na koniec wskoczyć na zaplecze na drzemkę (cii, nie mówcie nikomu).

Wciąż stanowiłem całą ekipę Watery i kończyłem liceum. Bywało ciężko, jasne, ale realizowałem wielkie marzenie całkowicie sam.

Podczas ostatnich egzaminów zrobiło się jeszcze ciekawiej: nominowano mnie do nagrody dla przedsiębiorców w kategorii e-handlu. To ta gala, na której zwykle wyróżnia się firmy takie jak MobilePay, Nemlig.com czy Proshop.

Ale teraz małe Watery miało stanąć do walki z crème de la crème duńskiego e-commerce. I zdobyliśmy statuetkę (po szalonym świętowaniu pamiętam z tamtej nocy naprawdę niewiele, ale to było coś)!

Kilka miesięcy później Watery zdobyło kolejne wyróżnienie – „Przedsiębiorca Roku” w gminie Horsens.